Not Quite - but quite
I'm quite done with the Filipino poems. Two weeks wasn't enough - and so is three.But finally, I have the hope of finishing what I started.
Salamat sa Empeeten - sa prof ko na nagtapos bilang suma cum laude ng BA Malikhaing Pagpapatawa , sa mga kaklase ko na may mas natutunan sa subjet na 'to kaysa sa akin, at sa silid 436 na excercise instructor ko kada umaga ng Lunes at Huwebes (maliban lang kung walang pasok). 'Di pa tapos ang subject na 'to, pero ngayon pa lang nagpapasalamat na ako. Ang laking tulong niya sa akin sa pagsusulat sa Filipino - ah, hindi pala. Sa katunayan, ITO LANG ang nagturo sakin na magsulat sa Wikang nawiwirdohan ako noon. Buti na lang mahal ko mga magulang ko, nakaramdam na medyo madedehado ako dito, at nadagukan ng pangarap kong magsulat. Iba talaga ang nagagawa ng ambition.
Now that I somehow accomplished my "Filipino trip", I'm going back to writing English poems. It seems that I have already forgotten how, but the realization that I am a Filipino writing in English will change the order of my words dramatically. Seventeen poems in one month - starting on the thirteenth of August.
I'm game.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home