dasal (isyu at daing ng madaldal na isipan)

changes: we made some, let's make some

have you read the post before this? well, it was posted months ago.

that's how long.

a life could change in a second. no wonder for months.

yeah. i could say i'm trully free.

free, baby, free.

breather

as much as i hate to admit it, the need to be honest is relevant: i thank God for the sudden break from school - yet, i didn't approve of the storm. or did i?

many unfinished requirements are threatening my academic standing. the deadlines are in sight but the requirements themselves are blurry. all are crumped together in one deadline and none are finished - or have been started yet. after 13 years of studying, i still can't get the art of being academically on-time.

the storm was scary and unexpected. i had a taste of it. it wasn't nice - and i am sheltered. i wouldn't want to think about those who weren't.

i don't know where this is going.

suppose the point has already arrived.

Classes and Crosses

i'm amazed by how the image of the Cross can scare the Hell out of me.

there are days when school seems to be an illogical institution that advocates reason, with no concrete explanation of how it will help us when we're already dead. seriously, if it weren't for God,going to school will be irrational. fine, let me try.

a student goes to school to earn himself a bright future (whatever bright means and how bright it could get, who knows?). an intelligent or street smart college grad can get a car, a house, a dog, even a dozen electric peelers (for laziness's sake). he would live accordingly, have a family, send his kids to a good school, his kids would earn a degree, work, get a car, electric peelers - see, cyclic. so what's the point of the cycle if there's no God? just to live, have babies, and die? what's the point of happiness and sorrow when at the end of it all, everythig will be deemed worthless by in an atheist's world?

stretching further, what's wrong with killing anything or anyone if there is no God? it might be considered wrong in the eyes of everybody else's, but I bet Hitler and the rest of humanity's enemies have total confidence in themselves to not care about what others think.

no, there must be a God. and He wants me to go to school, finish, and then surprise.

there are days when i drag myself to each class, forgetting why i am there in the first place. there are days when i lsoe interest in my academic form of worship, and i sometimes think there is no God.

pardon and forgiveness, Lord.

but then again, the Crucified keeps me going, reminding me why I'm here, why my eyes hurt, and what He wants from me. He pushes me.

and right now I'm really being violently shoved for stubborness.

Lord, tutor me.

see what Friendster can do (a moment of angst)

may mga pagbabagong pinagdadaanan - dapat pagdaanan. bumabalik ang nakaraang sarili, kaya lang ngayon, malaki ang pinagbago - o umalis nga ba ang luma?

insecure sa mga taong gustong iparamdam sa iba ang insecurity, pero kasama rin nun ang awa para sa mga nasabing tao. mahina ang memorya, nakakapinsalang utak, mahirap makaintindi ng mga bagay-bagay, nakakahiya sa klase kasi mababa ang IQ pag-umasta. kaya nagbabasa ng anu-ano - dahil insecure.

sa lahat-lahat ng nabanggit, gusto ko lang naman makilala ang Diyos - at kasiyahan ko yun, kahit sa punto ng buhay ko ngayon,
banas na banas talaga ako sa takbo ng mundo:
sa apathy ng mga taong may makapangyarihan sa bulsa at utak,
sa indifference ng mga tao tungkol sa Diyos,
sa individualism na sinalpakan pa ng liberalism,
sa mga komersyal ng mga kapitalista sa shampoo at pampaputi,
sa mga komersyal ang anti- at pro-ChaCha na hindi naman talaga ipinapaliwanag sa mga tao kung bakit dapat maging anti- at pro,
sa mga aktibistang tatakbo sa kinabukasan na malamang magiging target rin ng mga kinabukasang aktibista,
sa mga may simpatya kay Palparan,
sa mga opportunists na nagmamanipula sa utak ng masa,
sa sarili ko kasi nagmamagaling ako eh wala naman talga akong alam -
well, ilan lang ito sa mga galit ko.

mapapansing malayo ako sa larawan ng isang Kristyano. malamang kahihiyan ako sa Sankakristyanuhan. pero hindi, hindi na mahalaga kung ano ang iniisip ko at ng ibang tao tungkol sa sarili ko.

pero buti na lang at mahal ako ng Diyos, at maniwala man ako o hindi, hinihiling Niyang mahalin ko ang lahat ng nabanggit kong kinasusuklaman ko, kasam na ang sarili ko. ang iniisip lang Niya ang mahalaga, kahit mahirap unawain.

mahirap, pero natututo naman ako.

sa ngayon, yun. nagmamahal naman ako. pero gusto Niya na magmahal talaga yun talagang ako.

magmamahal rin ako.

aw.

For you have spent enough time in the past doing what pagans choose to do - living in debauchery, lust, drunkenness, orgies, carousing and detestable idolatry.

1 Peter 4:3 NIV

a series of How I Was

because i am less -

i glorify You for everything - and help me to realize and cherish what they are. Lord, i want to express my love, but it seems difficult. all i know is i feel tired. my eyes are closing up on me. my body is, well, fatty. my mind is greatly scattered all throughout.

but i'm so amazed with how You are dealing with me. i wish i could write more.

more about Your breathing, and how it revives me everytime the wind delivers it. more about Your smile, magnified everytime the sun shines through the leafy trees of a concreted city, and how it reminds me of how Your heart overcomes all the sadness in me. more of Your tears, and of how sad You feel everytime i tell myself how i hate the way i am. more of Your patience, Jesus, everytime i feel you embrace me whenever i want to run away from everything, even from Your presence. Lord, i want more.

i swear with all i am that every fibre in my body wants to just let go. but You keep me intact. give me the exact words on how i can communicate with You the things of my heart. more, Beloved.

More.

no more atomism

Lord Jesus,

may you break down every stronghold: reveal every hurt, every pain, every doubt, every fear.

make him realize Your love, Your grace, Your healing, Your empowerment, Your undescribable love that will cover everything about him.

give him ears to listen to the truth that You want him to hear. make him realize that he is loved and treasured, deeply and greatly, that You want him to be Yours. deal with him as You have dealt with us, and even deeper.

may You realease him from the bondage that chokes him. may he yearn for freedom in You, seek You, find You.

Jesus, give us faith that we may believe.

have Your way with him, please. Lord, do have him, i pray.

Please.

panira si melvin

nananadya talaga si melvin. muntik ko na siyang awayin.

pumunta ako sa worship service, umaasang matutuwa at kikiligin ako dahil sa mapapakinggan ko muli ang mga salita ng Diyos. pero sinira lahat yun ni melvin. si melvin na matangkad at mukhang high na high kay Lord, oo, yung melvin na yun. panira talaga siya.

psalm 95 - mula sa bersiculo uno hanggang siete, masaya, positibo ang tingin sa pakikitungo sa Panginoon. pero pagdating sa otso patapos, aba, kinailangan pa talaga niyang ipamukha sa amin ang bigat ng galit ng Panginoon doon. complete shift of gears. una, tuwa, sunod, nagngangalit sa inis ang Panginoon kasi matitigas raw ang puso ng pinili Niyang angkan.

hindi raw sila kontento sa Diyos. ayaw nilang kunin ang ipinangakong lupa gayon at lantaran nang sinasabi ng Diyos na kanilang-kanila na yun. eh itong si melvin, kailangan pa talagang ipagdiinan na matigas ang mga ulo nila, na mas gugustuhin pa raw nilang maglalalakad sa loob ng kuwarentang taon kaysa sa mamalagi sa lupang umaapaw sa gatas at tagapulot. hindi pa dun huminto si melvin. kailangan pa talaga niyang sabihin sa amin na lahat raw kami ay ganoon: hindi nakukuha ang kasiyahan sa Diyos, o kaya paminsan-minsan lang. yun tipong magkwa-quiet time kung may nagbabadyang mga problema, kung obvious na may paparating na bagyo, mapa-lovelife man yan o mapa-exam. hobby lang daw si God sa amin. melvin, malupit ka talaga.

kasi para sa akin, totoo nga naman. sa mga nagdaang araw, banas na banas ako sa mundo, sa buhay, sa eskuwela, sa ministry, sa lahat-lahat nang maakita ko, nang wala namang konkreto at lohikal na dahilan. sa katunayan, mas delikado pa nga yun. wala kong maiduro na problema. hindi pa naman nawawatak ang pamilya ko, hindi pa naman ako maki-kick out sa unibersidad, wala naman akong nakamamatay na sakit, pero ang bigat talaga ng pakiramdam. tapos may krush ulit akong hindi ko naman talaga kilala. (si melvin, kilala niya). todo struggle nang wala namang konkretong basehan. nakakaasar talaga. binubugbog mo na yung kaluluwa mo kasiu pakiramdam mo nagdradrama ka lang, parang gawa-gawa mo nanaman ang nararamdaman mo, hanggat magmumurahan na ang isipan at puso mo.

at nang narinig ko si melvin, napaiyak na lang ako sa inis dahil hindi ko naman inaasahang maririnig ko yun. tinamaan ako: ipinamukha sa akin na kaya ako badtrip ay dahil naghahanap ako ng pagmamahal hindi mula sa Nagmamahal. nalaman kong hindi na nga pala ako nagkwa-quiet time, hindi ko na nahuhugot ang saya ko mula sa dapat Paghugutan. nililinlang ko ang sarili ko sa pamamagitan nang pag-iwas sa Salita, sa mga tamang kataga mula sa bibig ng Panginoon. nalaman kong andami Niyang sinabing binastos ko lang sa pamamagitan nang pag-iwas. hindi ako kumpleto, kasi hindi ko pa nga naman ibinigay nang kumpleto sa Diyos ang lahat-lahat.

para sa isang hindi Kristyano, hindi ako maiintindihan. ang labas ng Diyos ay strikto, boring, matampuhin. boring? hindi ha. strikto, matampuhin? malamang. kasi may karapatan naman Siya. gustong-gusto Niya akong budburan ng biyaya. ako lang naman itong nag-iinarte at tumatanggi. haay. panira talaga si melvin.

buti na lang. buti na lang nanghahabol talaga ang Diyos, kasi kung hindi, wala na akong paa sa sobrang galos. buti na lang namimigil Siya, hindi Siya nagpapabayang masira ko ang aking sarili. so, enjoyment kay God. excited na ako.

salamat melvin. at, ahm, mas guwapo ka talaga kaysa sa mga mata 'niya'. (Lord, sana po maibahagi ni melvin ang nilalaman nang puso niya at puso Ninyo sa kaibigan niyang ma-impluwensiya at, well, guwapo ang mga mata.amen.) promise.

providential life

yeah, He always dips us in deep waters

gifts in a broken box

opened, and released.