madaldal utak ko. kadaldalan lang talaga niya ang kahinaan ko.
mga sinaunang kamangmangan
gising na ako. dilat na dilat. matagal na dapat, kaya lang nasarapan ako sa pagtulog. andami tuloy nawala, andaming nasayang. ganun naman lagi, cyclic, predictable. pero sabi Niya huwag na raw. tama na, masyado nang nakakasakit, nakakasugat. hindi na ako umuusad. kaya lang madilim pa rin. malabo ako, pero kailangan kong hanapin ang ikakalinaw ng mundong matagal-tagal na ring nangangapa sa tabi ng switch. ngayon lang akong maglalakas loob na i-on. susubukan, kailangang subukan.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home